Τα παιδιά ως θύματα ενδοοικογενειακής βίας

Χρειάζεται να προσέχουμε ιδιαίτερα όταν αφορά άτομα που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Γενικά έχουμε εμπειρία από το ότι:

Τα παιδιά έχουν πολύ μεγάλη δυσκολία να καταγγείλουν σε βάρος τους βία ή αποκλεισμό σε τρίτους. Συνήθως, μιλούν με άτομα που εμπιστεύονται, δηλαδή άλλα παιδιά ή νέους, δασκάλους.

Το 1/25 των κοριτσιών και το 1/33 των αγοριών αναφέρουν σεξουαλική κακοποίηση. Από τους δράστες, το ¼ είναι είτε συγγενείς είτε οικογενειακοί φίλοι Δεν χρειάζεται να ξεχωρίζουμε -κατά την κα Αγάθωνος- την σωματική από την ψυχική κακοποίηση.

Σε περίπτωση δικαστικής διαμάχης χρειάζεται να προετοιμάζουμε ψυχολογικά το άτομο που στηρίζουμε αλλά και όσους θέλουν να βοηθήσουν ως μάρτυρες, ώστε να ειπωθεί η αλήθεια και να αναληφθούν οι ευθύνες. Για παράδειγμα, οι δικαστές δεν γνωρίζουν πως κάποιες φορές οι  εκπαιδευτικοί ή κοινωνικοί λειτουργοί φοβούνται μηνύσεις και συχνά δεν λένε όλα όσα γνωρίζουν.

 Εμπόδια στην καταγγελία είναι :Τα στερεότυπα, η δυσκολία να αποδειχθεί η βία με μάρτυρες, ο φόβος και η άγνοια του τι ορίζεται ως βία. Επίσης λανθάνουσα μορφή αποτροπής είναι η συγγένεια με τον δράστη.