Στήριξη κακοποιημένου παιδιού

Η αποκάλυψη της κακοποίησης είναι μια τραυματική διαδικασία για το παιδί. Συνήθως αποδέκτης είναι ένας εκπαιδευτικός ο οποίος, θα υποστεί και εκείνος μια τραυματική εμπειρία. Υπάρχουν περιπτώσεις που το παιδί μετά την αποκάλυψη δεν θα θέλει να ξαναμιλήσει, λόγω της οδύνης αυτής, γι αυτό είναι σημαντικό να καταγράφεται αυτολεξεί η μαρτυρία του, ώστε ο ειδικός που θα κληθεί να βοηθήσει να έχει την πιστότερη εικόνα. Καθώς υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί η μαρτυρία αυτή σε δικαστήριο ή εισαγγελική αρχή, είναι χρήσιμο η μαρτυρία όπως καταγράφεται να έχει ημερομηνία και υπογραφή και να φυλάσσεται, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως η βασική μαρτυρία.

Τα παρακάτω σημεία βοηθούν στην λήψη μιας μαρτυρίας:

  • Βρεθείτε με τον μαθητή σε ένα χώρο όπου μπορεί να μιλήσει άφοβα, χωρίς άλλα άτομα να ακούν ή να διακόπτουν.
  • Ακούστε προσεκτικά και δώστε όλο τον απαραίτητο χρόνο στο παιδί.
  • Ακούστε αυτά που έχει να σας πει προσεκτικά, με ερωτήσεις ανοιχτές,(πως, με ποιο τρόπο, κ.λ.π.) χωρίς να του βάζετε ιδέες, (μήπως έγινε κι αυτό, μήπως κι εκείνο).
  • Μην υποσχεθείτε ότι δεν θα το πείτε σε κανένα εάν σας το ζητήσει το παιδί, αντίθετα πέστε του ότι θα μιλήσετε μόνο σε αυτούς που μπορούν να βοηθήσουν, διότι είναι κάτι που θα χρειαστεί την παρέμβαση ειδικών.
  • Δεχθείτε ότι κι αν σας πει το παιδί, κάντε το να νοιώσει ότι το πιστεύετε. Ακόμα κι αν κάτι δεν είναι ακριβές, υπάρχει αιτία που το περιστατικό περιγράφεται έτσι, την οποία ίσως διαπιστώσετε αργότερα. Για παράδειγμα ένα άτομο μπορεί να περιγράφεται ως μεγαλύτερο από ότι πραγματικά είναι.
  • Δείξτε συμπάθεια και κατανόησή στον μαθητή με ηρεμία, χωρίς να εκφράσετε τις προσωπικές σας απόψεις ή τα βαθύτερα σας συναισθήματα. Αργότερα θα έχετε τον χρόνο να διαχειριστείτε τον δικό σας πόνο, φόβο ή αγανάκτηση.

Στη συνέχεια, ευχαριστήστε τον μαθητή για την εμπιστοσύνη που σας έδειξε και βεβαιώστε τον ότι το να σας μιλήσει ήταν το σωστότερο πράγμα που μπορούσε να κάνει, κι ότι θα προσπαθήσετε να βοηθήσετε.

Μιλήστε μόνο στον αρμόδιο που έχει ορίσει ο Σύλλογος για να ασχοληθεί με το θέμα, δηλαδή στον διευθυντή του σχολείου ή στον ψυχολόγο/κοινωνικό λειτουργό και κρατείστε απόλυτη εχεμύθεια προς κάθε άλλη κατεύθυνση.

Χρειάζεται λοιπόν εχεμύθεια αλλά και άμεση αντιμετώπιση: Η διαχείριση της κατάστασης πρέπει να είναι τέτοια που να μην θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του μαθητή. Αν εκτιμήσετε πως ο κίνδυνος είναι άμεσος, ενεργείστε κατάλληλα. Παράλληλα πρέπει να αποφευχθεί κάθε διασπορά και γνωστοποίηση που δεν είναι άμεσα συνδεόμενη με την ασφάλεια του παιδιού, δηλαδή η διακριτικότητα και η εχεμύθεια έχουν μεγάλη σημασία.

Εάν οι ενδείξεις ή και η μαρτυρία του παιδιού αφορούν εμπλοκή γονέα ή μέλους της άμεσης οικογένειας στην κακοποίηση, τότε είναι πολύ επικίνδυνο να καλέσετε, ή να μιλήσετε με οποιονδήποτε τρόπο στον γονέα αυτό χωρίς την ενημέρωση ειδικού φορέα, διότι μπορεί να θέσετε σε άμεσο κίνδυνο το παιδί.

Εάν η κακοποίηση προέρχεται από άλλο ανήλικο παιδί, τότε ο διευθυντής του σχολείου αποφασίζει ποιος εκπαιδευτικός ή ειδικευμένο άτομο, θα πάρει συνέντευξη από τον μαθητή που κατηγορείται, κι ανάλογα με την σοβαρότητα του περιστατικού θα το χειριστεί παιδαγωγικά.

Εάν οι γονείς δεν είναι τα άτομα που φαίνονται να έχουν ανάμειξη, τότε πρέπει να ειδοποιηθούν άμεσα και να παρίστανται σε κάθε ιατρική ή άλλη εξέταση που ενδεχομένως χρειαστεί.

Η διεύθυνση του σχολείου και ο Σύλλογος είναι υπεύθυνοι για να οριστεί για την διαμεσολάβηση ειδικευμένο άτομο/ άτομα. Εάν όμως κατηγορείται διευθυντής σχολείου για εμπλοκή , τότε πρέπει άμεσα να ενημερωθεί η προϊσταμένη εκπαιδευτική αρχή.

Στην περίπτωση που είναι αναγκαίο για την άμεση φυσική προστασία του παιδιού ειδοποιούνται η Εισαγγελία Ανηλίκων και η Αστυνομία Ανηλίκων. Στον χώρο του σχολείου είναι καλό να υπάρχει υποστήριξη από συνομηλίκους κατάλληλα επιμορφωμένους(peersupport).