Σχεδίασε μια τρίπατη οικονομική «τούρτα». Το πρώτο επίπεδο, αντιστοιχεί στο περιβάλλον, τα δώρα της γης, όλη την προσφορά σε εδάφη, ορυκτά, νερό, αέρα, ήλιο, καρπούς για συλλογή. Το επόμενο επίπεδο στηρίζεται στο περιβάλλον και αντιστοιχεί στην απλήρωτη εργασία. Δηλαδή, στο δεύτερο επίπεδο περιγράφει την κοινωνική και οικονομική σημασία της οικονομίας που δεν αμείβεται με χρήμα, αφορά την καθημερινή ζωή, την αγροτική παραγωγή- καλλιέργειες και εκτρεφόμενα ζώα- για κατανάλωση από τα μέλη της οικογένειας, την κατασκευή επίπλων που δεν αγοράζουμε έτοιμα, τις υπηρεσίες προς ηλικιωμένους συγγενείς, τις ανταλλαγές εργασίας από συγχωριανούς και γείτονες, την βοήθεια της ευρύτερης οικογένειας, την προστασία των εξαρτημένων ατόμων.
Οικονομία δηλαδή επιβίωσης που το μέγεθός της είναι τόσο μεγάλο, όσο και το τρίτο επίπεδο που σχετίζεται με το χρήμα και την οικονομία που απογράφεται από τις κυβερνήσεις: τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα της επίσημης οικονομίας. Στο τέλος, γαρνίρεται η τούρτα με κερασάκια που κατά την Χέντερσον είναι το χρηματιστήριο, που δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς… τούρτα, γι αυτό και η Χέντερσον αναρωτιέται «γιατί όλοι ασχολούμαστε με …τα κερασάκια;».
Σήμερα ως ενεργούς πολίτες μας απασχολεί ιδιαίτερα η οικονομία της επιβίωσης που περιλαμβάνει τις απλήρωτες αλλά, όχι χωρίς αξία, ανταλλαγές σε υπηρεσίες ή προϊόντα, στην οικογένεια, στην γειτονιά, στο χωριό, στην κοινωνία και κάθε εθελοντική κοινωνική εργασία. Είναι η οικονομία που μας επιτρέπει να υπάρχουμε και να ζούμε μαζί, χωρίς να πλουτίζουμε. Η οικονομία που στην οικονομική κρίση επιτρέπει να αντιπαραθέσουμε στην αποτυχημένη και διεφθαρμένη οικονομική κατάσταση την αλληλεγγύη πολιτών ως πολιτική και κοινωνική πρόταξη και πρόταση. Να δομήσουμε, διότι μπορούμε, μια οικονομία της αλληλεγγύης, της γειτονιάς, της στήριξης των επόμενων γενεών, ώστε να βρει έδαφος μια αειφόρος ανάπτυξη.
Στα πλαίσια αυτής της θεωρίας το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών δημιούργησε την Τράπεζα Χρόνου.